Czy wirus COVID-19 naprawia utracone fragmenty?

Naukowcy odkryli, że wirus COVID-19 czasami naprawia utracone wcześniej fragmenty swojego kodu genetycznego. Te rzadkie zmiany zachodzą w tzw. białku kolca, czyli części wirusa, która pozwala mu wnikać do naszych komórek. To trochę jak gdyby wirus próbował odzyskać części układanki, które wcześniej zgubił.

Badacze przeanalizowali miliony sekwencji wirusa z całego świata, aby znaleźć takie przypadki. Okazało się, że te naprawy są niezwykle rzadkie i zazwyczaj nie rozprzestrzeniają się szeroko. Co ciekawe, różne naprawy mają odmienne skutki – niektóre osłabiają wirusa, zmniejszając jego zdolność do namnażania się, podczas gdy inne mogą go wzmacniać w pewnych aspektach. Jednak gdy wirus próbuje naprawić kilka fragmentów jednocześnie, często kończy się to dla niego niekorzystnie.

Dobra wiadomość jest taka, że wirusy z naprawionymi fragmentami są często bardziej podatne na działanie przeciwciał u osób zaszczepionych. To wyjaśnia, dlaczego takie zmiany nie stają się dominujące – po prostu nie dają wirusowi przewagi. Badania te pokazują, że choć wirus stale się zmienia, nie wszystkie mutacje są dla niego korzystne, a nasz układ odpornościowy, zwłaszcza wspomagany szczepieniami, nadal skutecznie sobie z nim radzi.

Podsumowanie

Najnowsze badania naukowe ujawniły, że wirus COVID-19 posiada zdolność do naprawy utraconych fragmentów swojego kodu genetycznego w obszarze białka kolca. Zjawisko to zostało odkryte podczas analizy milionów sekwencji wirusa z całego świata. Mechanizm naprawczy występuje rzadko i nie prowadzi do szerokiego rozprzestrzeniania się zmodyfikowanych wariantów. Skutki napraw są różnorodne – część z nich osłabia wirusa, inne mogą go wzmacniać, jednak próby naprawy wielu fragmentów jednocześnie zazwyczaj działają na niekorzyść patogenu. Istotnym odkryciem jest fakt, że wirusy z naprawionymi fragmentami wykazują większą podatność na przeciwciała osób zaszczepionych, co wyjaśnia, dlaczego te warianty nie stają się dominujące w populacji.